(του Νικου Α. Δοντα, Καθημερινή, 30/8/2009)
Μοιάζει λογικό και αυτονόητο ότι τα 250 χρόνια από τον θάνατο του Χέντελ θα γιορτάζονταν στην Ελλάδα με τον Γιώργο Πέτρου, τη Μαίρη-Ελεν Νέζη και τους Σολίστ της Πάτρας, δηλαδή με τους μουσικούς που τα τελευταία χρόνια έχουν υπερασπιστεί την μπαρόκ όπερα με τόση θέρμη, ώστε σήμερα πλέον να έχουν σταθερή και επιτυχημένη παρουσία σε σημαντικά ευρωπαϊκά θέατρα αλλά και στην δισκογραφία.
Εκείνο που δεν μοιάζει λογικό και αυτονόητο είναι ότι η εκδήλωση θα γινόταν κατακαλόκαιρο στην Αρχαία Κόρινθο και μάλιστα υπό αντίξοες συνθήκες. Στις 18 Ιουλίου, η συναυλία με άριες και ντουέτα από όπερες του Χέντελ δεν πραγματοποιήθηκε καν μπροστά από τον ναό της Οκταβίας όπως είχε προγραμματιστεί. Η προβληματική συνεργασία των τοπικών φορέων οδήγησε την εκδήλωση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κορινθίας και του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου σε μία αλάνα χωρίς καμία ανακλαστική επιφάνεια. Αναπόφευκτα, ο ήχος ορχήστρας και μονωδών ενισχύθηκε ηλεκτρικά.
Εντονα θεατρική διεύθυνση
Η βραδιά περιελάμβανε αποσπάσματα από τα έργα «Ακις, Γαλάτεια και Πολύφημος», «Ιούλιος Καίσαρας», «Αριάδνη στην Κρήτη», «Θησέας» και «Αγριππίνα». Στα ζωηρά μέρη, ο Γιώργος Πέτρου διηύθυνε με τον γνωστό, ευχάριστα νευρώδη, ακριβή τρόπο, σχημάτισε ενδιαφέρουσες αντιθέσεις ανάμεσα σε έντονες και χαμηλόφωνες ενότητες, τόνισε χαρακτηριστικά σημεία διασφαλίζοντας τη δραματική συνοχή και τη ροή της μουσικής και συνόδευσε προσεκτικά τις δύο τραγουδίστριες.
Ακόμα καλύτερα ήσαν τα λυρικά μέρη, όπου η επιτυχημένη συναρμογή ανάμεσα στις σύντομες, κοφτές φράσεις προσέθετε εκφραστικότητα στη μουσική. Με την Ορχήστρα Πατρών συνέπρατταν έμπειροι μουσικοί όπως ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος στο τσέμπαλο, ο Αλέξανδρος Οικονόμου σε μπαρόκ φαγκότο και ο Δημήτρης Βάμβας σε μπαρόκ όμποε, ο οποίος πάντως είχε άτυχες στιγμές, κυρίως στον διάλογό του με την υψίφωνο στο πλαίσιο μιας άριας από τον «Θησέα».
Δύο υπέροχες φωνές
Νέα παρουσία στον χώρο, η υψίφωνος Μυρσίνη Μαργαρίτη διαθέτει δροσερή, καθαρή λυρική φωνή. Το τραγούδι της υπήρξε καλαίσθητο και στυλιστικά ενημερωμένο. Οι επαναλήψεις στο τρίτο μέρος κάθε άριας ήσαν καλά διαλεγμένες και η παρουσία της συνολικά απέπνεε ευγένεια. Πλάι της στάθηκε η μεσόφωνος Μαίρη-Ελεν Νέζη με φανερά μεγαλύτερη εμπειρία. Η άνεση με οποία κινείται σε αυτό το ρεπερτόριο, όχι μόνον ως προς τη δεξιοτεχνία αλλά κυρίως ως προς ανάδειξη των διαφορετικών συναισθημάτων κάθε χαρακτήρα, μετατρέπουν σε ξεχωριστό πορτρέτο κάθε άρια που ερμηνεύει.
Κορυφαία στιγμή υπήρξε η άρια του Αλκηστου από την «Αριάδνη», ένα ποιητικό αργό μέρος που αποδόθηκε με μεγάλη μουσικότητα. Τέλος, επιτυχημένα ήσαν τα ντουέτα ανάμεσα στις δύο κυρίες, καθώς τόσο τα ηχοχρώματα των φωνών όσο και η αισθητική του τραγουδιού τους ταίριαζαν άριστα.
No comments:
Post a Comment